Pod względem wizualnym nie jest więc może atrakcyjne, za to bardzo przejrzyste. Dzięki księdze adresowo-handlowej Białegostoku z 1932 roku, przewodnikom i mapom topograficznym autorom udało się na mapę ponanosić mnóstwo interesujących szczegółów. Dowiemy się więc nie tylko jakie nazwy przed wojną nosiły poszczególne ulice, jak w ciągu półwiecza zmienił się ich układ (zanim niektóre rozdarła na pół aleja Piłsudskiego), i jak rozrósł się Białystok, ale - przede wszystkim - gdzie mieściły poszczególne instytucje.

A szukanie ich na mapie może okazać się wyjątkowo ciekawe. Dowiemy się więc, gdzie np. mieściły się niektóre fabryki, z których do czasów współczesnych nic nie zostało - m.in. Poreckiego, Giertza i Poczebuckiego (mapa, co prawda, nie informuje, co produkowali wymienieni fabrykanci, ale zainteresowanych zapraszamy na portal "Gazety", gdzie takie ciekawostki znaleźć można w cyklu "Portrety białostockich ulic"). Plan szczegółowo za to pokazuje, jaki obszar zajmowała dana fabryka i na jakiej długości ulicy się rozciągała.

A jakby miłośnikom historii było jeszcze mało - na szczegółowym planie-mapie Białegostoku mogą prześledzić, które budynki przy głównych ulicach były murowane, a które drewniane.

Mapę przygotował Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Białymstoku oraz ATIKART.

Gazeta Wyborcza